ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ - Η 1η Πανελλήνιας Εμβέλειας Καμπάνια για την καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου.
By Your Side - The first Nationwide LGBT Campaign for combating discrimination based on sexual orientation and gender identity.
Please share this with friends and loved ones!
Join the campaign: http://11528.gr/work/
The Program is based on and further evolves the 2011 program “We live just like you” (Ζούμε όπως εσύ), which was implemented by The General Secretariat for Youth of the Greek Ministry of Education, Research and Religious Affairs (2011-2013).
-------------------------------------------------------
Το ομώνυμο Πρόγραμμα αποτελεί συνέχιση και εξέλιξη του προγράμματος «Ζούμε όπως κι εσύ», που σχεδιάστηκε το 2010 και υλοποιήθηκε την περίοδο 2011-2013 από τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και φιλοδοξεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση του έντονου προβλήματος των διακρίσεων βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου και να αποτελέσει ένα ανάχωμα στο πρωτόγνωρο, ιδιαίτερα ανησυχητικό και διαρκώς αυξανόμενο φαινόμενο των ομοφοβικών/τρανsφοβικών επιθέσεων που καταγράφονται στη χώρα μας.
Στόχος της Καμπάνιας «ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ» είναι να εξοικειώσει την κοινή γνώμη με την έννοια της συντροφικότητας μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου, καθώς και να επικοινωνήσει στην ελληνική κοινωνία τα συναισθήματα αγάπης και έρωτα, την ανάγκη για αποδοχή από την οικογένεια και τους φίλους και τα χαρακτηριστικά της προοπτικής και της διάρκειας μίας σχέσης που είναι κοινά σε όλα τα ζευγάρια, ετερόφυλα και ομόφυλα. Αυτή άλλωστε, είναι εδώ και δεκαετίες μία πραγματικότητα για πολλά ομόφυλα ζευγάρια στη χώρα μας.
Το εγχείρημα αποτελεί επίσης μία προσπάθεια αύξησης της ορατότητας και του βαθμού αποδοχής των ΛΟΑΤΚΙ* συμπολιτών μας από όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Η Καμπάνια "ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ", όπως κι η Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης "11528-ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ" υλοποιούνται στο πλαίσιο του Προγράμματος καταπολέμησης των διακρίσεων βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου: Πρόληψη και Παρέμβαση.
To πρόγραμμα υλοποιείται με την αποκλειστική υποστήριξη του οργανισμού "αλληλεγγύη - Solidarity Now".
Φύλλο ξερόφυλλο σαν πεταλούδα φθινοπωρινή πέφτοντας νανουρίζεται - στο καλό! στο καλό!
Ήταν δικό σου το αντίο τύχη
και μοίρα και ειμαρμένη λέξη
που κουδουνίζει σαν κάτι άλλο
φύλλο φυλλαράκι γνωστό από τα παλιά
όχι ζούδι νεκρό μα προσδοκία
λευκής νιφάδας στο μέτωπό σου τώρα
που έγινες σιωπή και ποίημα και σκοτάδι
έγινες δύσβατο φως καθώς θερίζει την αιώνια ματαιότητα
Απόσπασμα από "Τα Ποιήματα της Σκάλας" του Μάρκου Μέσκου
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016
The eye of the Impressionist.
"What a work of art is all about is a sense of delight. Touch here, touch there, delight. It is an appreciation of things as they are and of what one is - which produces an enormous spark."
Great art was born of great terrors, great loneliness, great inhibitions, instabilities, and it always balances them, Rilke writes:
Surely all art is the result of one’s having been in danger, of having gone through an experience all the way to the end, to where no one can go any further. The further one goes, the more private, the more personal, the more singular an experience becomes, and the thing one is making is, finally, the necessary, irrepressible, and, as nearly as possible, definitive utterance of the singularity… Therein lies the enormous aid the work of art brings to the life of the one who must make it — that it is his epitome, the knot in the rosary at which his life recites a prayer, the ever-returning proof to himself of his unity and genuineness, which presents itself only to him while appearing anonymous to the outside, nameless, existing merely as necessity, as reality, as existence—.
So we are most definitely called upon to test and try ourselves against the utmost, but probably we are also bound to keep silence regarding this utmost, to beware of sharing it, of parting with it in communication so long as we have not entered the work of art: for the utmost represent nothing other than the singularity in us which no one would or even should understand, and which must enter into the works as such, as our personal madness, so to speak, in order to find its justification in the work and show the law in it, like an inborn design that is invisible until it emerges in the transparency of the artistic.
Rilke adds a remark that comes as an especially appropriate summation of the question of private suffering versus tangible results, in both art and life:
Basically it’s none of our business how somebody manages to grow, if only he does grow, if only we’re on the trail of the law of our own growth…
Τη φωνάζουν κορίτσι Θα της ράψω ένα κόκκινο φόρεμα θα το βάλει με εκείνα τα δωδεκάποντα Έχει μαύρα μαλλιά σπάνιο αίμα μακριά δάχτυλα Έρχεται στον ύπνο τα βράδια μου ξηλώνει τις λέξεις Τις κεντώ ξανά σταυροβελονιά
Άσε με να σου χτενίσω τα μαλλιά Θα πάρω μια σκάλα Το βράδυ σε ταΐζω μήλο γλυκό στο στόμα Με κοιτάς σαν έργο τέχνης κρεμασμένη στον τοίχο Έχουμε το ίδιο όνομα: Παραμύθι
Από την ποιτηική συλλογή της Ειρήνης Ιωαννίδου, Σώμα Δρομολόγιο