Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Για εκείνες τις αγάπες που δεν μιλάει κανείς

"άλλο μεν έπεσε παρά την οδόν
άλλο δε έπεσεν επί την πέτραν
και άλλο έπεσεν εις το μέσον των ακάνθων"
Κατά Λουκάν, 8:4-8


Θέλω να γράψω για εκείνες τις αγάπες
που δεν ανθίζουνε ποτέ,
για τους σπόρους της αγάπης
που δεν βλασταίνουν,
όπως σε εκείνη την παραβολή
που ο σπόρος πέφτει πάνω σε πέτρα ή στο δρόμο
ή τον πνίγουν τα αγριόχορτα
ή μένει απότιστος και παραμελημένος
ή τον τρώνε τα πουλιά.

Διαδρομές που δεν βρίσκουν το τέρμα τους.
Βέλη που δεν βρίσκουν το στόχο τους.
Έρωτες ανεκπλήρωτοι.
Έχει κι αυτό την θλίψιν του,
αλλά και μιαν ομορφιά παράξενη.

Α.Φ. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου