Μερικές φορές
το πιο γενναίο και το πιο ευγενές
είναι να κλάψει κανείς
να θρηνήσει, να γιορτάσει τον πόνο του
‘χωρίς αστεία αιδώ, χωρίς των δειλών τα παρακάλια και παράπονα...‘
Όμως για στάσου
Ενώ θα ήθελα πολύ να έχυνα δάκρυα για σένα
Δεν πρόλαβες ποτέ να μου γίνεις απαραίτητη
Δεν μου δόθηκες ούτε με άφησες να σου δωθώ
Κι έτσι ο μόνος φόρος τιμής που μπορώ να αποτίσω
είναι για μια αγάπη που δεν μπόρεσε να γεννηθεί
για τα δάκρυα που θα ήθελα αλλά δεν έχω πια για σένα....
Α.Φ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου