Σαν να με φίλαγες...

Όχι δεν συνέβει κάτι τέτοιο

παρέμεινε στη σφαίρα της φαντασίας

και στο βασίλειο της ευσεβούς επιθυμίας

αν και δεν απείχαμε και πολλά ποτά

από μια τέτοια εξέλιξη

Ένιωθα την ανάσα σου

ζεστή να χαϊδεύει το λαιμό μου

καθώς η δυνατή μουσική στο μπαρ

σ ανάγκαζε να μου μιλάς

κολλώντας σχεδόν πάνω μου

Όπως η αστραπή σκίζει τον ουρανό 

και φέγγει όλος ο τόπος

μέσα στα πηχτά σκοτάδια

Έτσι έλαμπε και το πρόσωπό σου

μέσα στο μπαρ το σκοτεινό...

Anaktoria Filip

C.P. Cavafy, Half an Hour

Hidden

I never had you, nor I suppose will I ever have you. A few words, an approach, as in the bar the other day—nothing more. It’s sad, I admit. But we who serve Art, sometimes with the mind’s intensity, can create—but of course only for a short time— pleasure that seems almost physical. That’s how in the bar the other day— mercifully helped by alcohol— I had half an hour that was totally erotic. And I think you understood this and stayed slightly longer on purpose. That was very necessary. Because with all the imagination, with all the magic alcohol, I needed to see your lips as well, needed your body near me.

Translated by Edmund Keeley/Philip Sherrard

K. Π. Καβάφης, Μισή Ώρα

Κρυμμένα

Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο. Είναι, δεν λέγω, λύπη. Aλλά εμείς της Τέχνης κάποτε μ’ έντασι του νου, και βέβαια μόνο για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονήν η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει. Έτσι στο μπαρ προχθές —βοηθώντας κιόλας πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός— είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική. Και το κατάλαβες με φαίνεται, κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες. Ήταν πολλή ανάγκη αυτό. Γιατί μ’ όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα, χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου, χρειάζονταν να ’ναι το σώμα σου κοντά.

(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)